برای شناخت خران آگاه و دانا از خران نا آگاه ساده ترین راه گرفتن تست روانشناسی است البته از انجا که بیشتر خران جامعه خران به دلایل امنیتی و مشکلات پساز نظر سنجی ها که گریبان خران بیشماری را گرفته است بهترین راه  جهت شناسائی خران باهوش و آگاه به مسائل روز و روشنفکر درد آشنا این است :

1) از پول یارانه داده شده جهت تهیه علوفه سبز استفاده نکنند.البته کاه و جو بخرنند چون رنگش سبز نیست.

2)جهت آگاهی بخشی به همنوعان خود در وضع موجود بکوشند.

3)از علف زار های سر سبز ایران سبز با تمامی توان محافظت نموده که مبادا ب دست دژخیمان از خدا بی خبر مصادره شوند.

4)تا پای جان در راه آزادی و رسیدن به حقوق اساسی جامعه خود ایستاده و روشنگری کنند.

5)در انتخابات آزاد انجمن خران فعالانه شرکت نمایند و نماینده نترس و وکلیل رعیا را به مجلس خران بفرستند.

 خری تعریف می کرد:

تازه گیها مد شده افرادی معلوم الحال با اسمهای ایران سبز،قلم سبز،خر سبز،علف سبزو.... در سایت های وبلاگ نویسی خران با نام مستعار اقدام به نوشتن توهین و افترا به انجمن های خران نموده و به قول معروف نعل وارونه میزنند.که این ترفند پچه گانه این مزدوران مثل همیشه به یاری ایزد منان نقش به آب شده و پروژه های نخ نما از این دست در اراده خران سر فراز این سرزمین سبز در نطفه خفه خواهد شد

رفیقی میگفت که در عالم خریت دو تا خر درد دل میکردند که یکی حرفی زد که مدتهاست مرا به فکر واداشته است:

خر دانا به رفیقش چنین گفت:

هموطن آزاده در این دور و زمانه خر تو خر که خر صاحبش را نمی شناسد،بدان که چرت زدن در عالم خری بهتر از آدامس جویدن است، چونکه آدامس جویدن دور تسلسلی است که جونده را از فکر و اندیشه باز میدارد و ترسو بار می آورد.ولی در حال چرت زدن می شود به مجهولات زیادی دست یافت از جمله اینکه:

چرا اینهمه در حق ما ظلم میکنند؟چرا حق قانونی ما را از ما دریغ کرده و صدای حق طلبانه ما را سرکوب میکنند؟چرا یونجه زارهای ما را به خران عرب می بخشند و چرا ثروت های بی کران این جامعه خری را به بیگانگان گونی گونی می بخشند؟ و چرا های دیگر....

حالا فهمیدی  چرا چرت زدن بهتر از آذامس جویدن است؟ ! ... 

با توجه به نزدیکی انتخابات آتی مجلس خران، کلیه خران روشنفکر جامعه خران که توانائی گرفتن حق و حقوق خران جامعه را در خود می بینند برای انتخابات آینده مجلس خران آماده می شوند تا در امر خطیر نمایندگی مجلس خران شرکت فعال داشته باشند.

 درجامعه خران همه خوب می دانند که با دست روی دست گذاشتن افراد جامعه نه کسی به افراد جامعه دلش می سوزد نه اینکه حقش را میدهد هر کسی به فکر خویش است و سران انجمن های  ایالتی خران به فکر پر کردن حسابهای خود و خویشاوندان خود در بانک های خارج کشور هستند بدون آنکه بدانند آنها را اعضای انجمن خران به راس حکومت خران رسانده اند.در حقیقت اینها خود را به خریت زده و واقعا همه را خر حساب می کنند .حال چه باید کرد؟دست روی دست گذاشته و شاهد تاراج ثروت های میلیاردی سرزمین سر سبز خران باشیم یا اینکه با تشکیل انجمن هائی ولو کم جمعیت ندای حق طلبی خران مظلوم را به گوش جهانیان برسانیم و تا رسیدن به حق قانونی و ازادی خران از پا نایستیم؟

 به اطلاع کلیه خران و کره خران می رساند: 

در راستای فعالیتهای حزبی،  انجمن خران از بین خران با سواد  و علاقمند عضو رسمی می پذیرد، 

کلیه خران متقاضی ثبت  نام باید علاوه بر فعال و علاقمند بودن به فعالیتهای حزبی در راستای تحقق اهداف انجمن و تلاش در جهت به دست آوردن حقوق اساسی خران ،باید به اساسنامه انجمن وفادار بوده و رعایت امانت داری را بکنند.

تمامی علاقمندان عضویت به آدرس انجمن مراجعه نمایند.

انجمن خران ایران(ا.خ.ا)

همه مخلوقات عالم آزاد آفریده شده اند و باید از حق طبیعی آزادگی و آزاد زیستن برخوردار باشند از جمله جمعیت  انجمن خران ،  و اگر حق آنها به رسمیت شناخته نشود و در حصار و زنجیر گرفتار آیند چه باید کرد؟اگر آنها را در جامعه به حساب نگذاشته و تمامی امورات را راسا و در محدوده افراد قلیل و خاصی تصویب و به اجرا بگذارند و به حقوق قانونی افراد وقعی ننهند.چه باید کرد؟در جوامع آزاد حق اعتصابات و حاضر نشدن در سر کار به رسمیت شناخته می شود.باید این اصل مهم را در جامعه خران هم بمورد اجرا گذاشت و این حق را محترم شمرد البته حق گرفتنی است.و باید آحاد جامعه خران با مبارزات مدنی و با اتحاد و همفکری تا رسیدن به خواسته های قانونی و مدنی خود از پا ننشسته و بقیه همنوعانشان را به این امر آگاه و ترغیب نمود.افراد بی تفاوت را باید از خواب خرگوشی بیدار کرد و اندیشیدن پیرامون خود و محیط را به آنها یاد آوری نمود.باید حرکت کرده و آگاهی را در جامعه خران گسترش داد و باید امید پیروزی را در جامعه زنده نگه داشت تا جامعه خران به آزادی مشروع و حق آزاد اندیشیدن و آزاد زیستن برسند.                     

در جامعه بی در و پیکر خران که حق کشی ها و لگد مال کردن آبرو و حیثیت خران از کوچک و بزرگ به اوج خود رسیده و انواع تبعیض بر علیه خران در جریان است و خران جامعه خری را به شهروندان درجه یک ودرجه دو و حتی درجه سه تقسیم بندی مکنند و آنها را از حق داشتن علف زارهای سر سبز آزادی محروم نموده و به زنجیر می کشند،تمامی کره خران مجبورند عر عر یاد گرفته تا بتوانند همراه بزرگان صدای مظلومیت و حق خواهی خودشان را به گوش عالم برسانند و آنقدر عر عر کنند تا به حقشان برسند.

تک بیت های خری

گاوان و خران باربردار                                 به زآدمیان مردم آزار

  وفا کنیم وملامت کشیم وخر باشیم          که درطریقت ما آدمی است رنجیدن

ازبشربودن پشیمان گشته ایم                    مرحمت فرموده مارا خرکنید

«ابر وبادومه وخورشید وفلک در کارند»..     تا توکاهی به کف آری وبه جفتک بخوری 

 اگر خر نبودی در این روزگار                       یقینأ نماندی جهان پایدار

 تونیزخرشواگر راحت جهان طلبی               که درجهان کنونی بشر گرفتار است.

 

اخیراً بعضی رشته های انسانی و انسان شناسی در دست بررسی است تا بتوانند بیشتر بر انسانها  سوار شوند.

اما در این گیر و دار رشته کاربردی خر شناسی از قلم افتاده میگی نه ببین و نگاه کن:

خدا خر را آفرید و به او گفت:
تو بار خواهی برد، از زمانی که
تابش آفتاب آغاز می شود تا زمانی
که تاریکی شب سر می رسد.و همواره بر
پشت تو باری سنگین خواهد بود.و تو
علف خواهی خورد و از عقل بی بهره
خواهی بود و پنجاه سال عمر خواهی
کرد و تو یک خر خواهی
بود.

خر به خداوند پاسخ داد: خداوندا! من می خواهم خر باشم،
اما پنجاه سال برای خری همچون من
عمری طولانی است. پس کاری کن فقط
بیست سال زندگی کنم و خداوند آرزوی
خر را برآورده کرد

خدا سگ را آفرید و به او گفت:
تو نگهبان خانه انسان خواهی
بود و بهترین دوست و وفادارترین
یار انسان خواهی شد.تو غذایی را که
به تو می دهند خواهی خورد و سی سال
زندگی خواهی کرد.تو یک سگ خواهی
بود.

سگ به خداوند پاسخ داد:
خداوندا! سی سال زندگی عمری
طولانی است.کاری کن من فقط پانزده
سال عمر کنم و خداوند آرزوی سگ را
برآورد...


خدا میمون را آفرید و به او گفت:
و تو از این سو به آن سو و از
این شاخه به آن شاخه خواهی پرید و
برای سرگرم کردن دیگران کارهای
جالب انجام خواهی داد و بیست سال
عمر خواهی کرد.و یک میمون خواهی
بود.

میمون به خداوند پاسخ داد:
بیست سال عمری طولانی است، من
می خواهم ده سال عمر کنم.و خداوند
آرزوی میمون را برآورده
کرد.

و
سرانجام خداوند انسان را آفرید و به او گفت:
تو انسان هستی.تنها
مخلوق هوشمند روی تمام سطح کره
زمین.تو می توانی از هوش خودت
استفاده کنی و سروری همه موجودات
را برعهده بگیری و بر تمام جهان
تسلط داشته باشی.و تو بیست سال عمر
خواهی کرد.

انسان گفت: سرورم!گرچه من
دوست دارم انسان باشم، اما بیست
سال مدت کمی برای زندگی است.آن سی
سالی که خر نخواست ، آن پانزده
سالی که سگ نخواست و آن ده سالی که
میمون نخواست زندگی کند، به من
بده.

و
خداوند آرزوی انسان را برآورده
کرد...

و
از آن زمان تا کنون انسان فقط بیست
سال مثل انسان زندگی می
کند!!!

و
پس از آن،ازدواج می کند و سی سال
مثل خر کار می کند مثل خر زندگی می
کند ، و مثل خر بار می
برد

و
پس از اینکه فرزندانش بزرگ شدند،
پانزده سال مثل سگ از خانه ای که در
آن زندگی می کند، نگهبانی می دهد و
هرچه به او بدهند می
خورد...!!!
و
وقتی پیر شد، ده سال مثل میمون
زندگی می کند؛ از خانه این پسرش به
خانه آن دخترش می رود و سعی می کند
مثل میمون نوه هایش را سرگرم
کند...!!!

 

قانون اول:

هرگاه خری در یک کنج مثلث و منبع غذا در کنج دیگری باشد، خر مورد نظر همیشه مسیری را طی میکند که از یک ضلع مثلث می‌گذرد.

نتیجه گیری: در دبیرستان می‌گفتند که این یعنی خر هم می‌فهمه که اون راه نزدیکتره، اما در اصل اینه که همیشه کوتاه‌ترین راه، بهترین راه نیست و فقط خر کوتاه‌ترین راه را انتخاب می کنه!

قانون دوم:

هرگاه خری در فاصله مساوی بین دو منبع غذایی قرار گرفته باشد. آنقدر بین انتخاب نزدیکترین منبع تردید می‌کند و به سمت هیچکدام نمی رود تا از گرسنگی بمیرد!

نتیجه گیری: خیلی وقت‌ها تصمیم گیری بین دو یا چند گزینه در نتیجه عمل تاثیر چندانی نمی‌گذارد، پس تا فرصت نگذشته سریعتر تصمیم‌گیری کنیم.

قانون سوم:

هرگاه در مسیری دو خر از روبرو (شاخ به شاخ) به یکدیگر برسند، و مسیر به قدری تنگ باشد که این دو باید کمی از وسط جاده کنار رفته، به دیگری راه بدهند تا بتوانند رد شوند، هیچکدام از خرها از جای خود تکان نمی‌خورند.

نتیجه گیری: خیلی وقت‌ها برای رسیدن به نتیجه مطلوب بایستی به طرف مقابل امتیاز بدهید، به بازی "بُرد ـ بُرد" بیاندیشیم، سیاستمدار باشیم، دور از جون و بلا نسبت شما، خر نباشیم!

- اهو خیلی خوشگل بود . یک روز یک پری سراغش اومد

و بهش گفت: آهو جون!دوست داری شوهرت چه جور موجودی باشه؟
-آهو گفت: یه مرد خونسرد و خشن و زحمتکش.
- پری آرزوی آهو رو برآورده کرد و آهو با یک الاغ ازدواج کرد.
- شش ماه بعد آهو و الاغ برای طلاق سراغ حاکم جنگل رفتند.
- حاکم پرسید : علت طلاق؟
- آهو گفت: توافق اخلاقی نداریم, این خیلی خره.
- حاکم پرسید:دیگه چی؟
- آهو گفت: شوخی سرش نمیشه, تا براش عشوه میام جفتک می اندازه.
- حاکم پرسید:دیگه چی؟
- آهو گفت: آبروم پیش همه رفته , همه میگن شوهرم حماله.
- حاکم پرسید:دیگه چی؟
- آهو گفت: مشکل مسکن دارم , خونه ام عین طویله است.
- حاکم پرسید:دیگه چی؟
- آهو گفت: اعصابم را خورد کرده , هر چی ازش می پرسم

مثل خر بهم نگاه می کنه.
- حاکم پرسید:دیگه چی؟
- آهو گفت: تا بهش یه چیز می گم صداش رو بلند می کنه و عرعر می کنه.
حاکم پرسید:دیگه چی؟
- آهو گفت: از من خوشش نمی آد, همه اش میگه لاغر مردنی ,

- تو مثل مانکن ها می مونی.
- حاکم رو به الاغ کرد و گفت: آیا همسرت راست میگه؟
- الاغ گفت: آره.
- حاکم گفت: چرا این کارها رو می کنی ؟
- الاغ گفت: واسه اینکه من خرم.
- حاکم فکری کرد و گفت: خب خره دیگه چی کارش میشه کرد.

در جامعه انجمن خران تمامی افراد از کوچک و بزرگ به خوردن عادت دارند، هر جا میرسند به دنبال غذا میگردند تا نشخوار کنند و خستگی بیگاری روزانه را برای لحظاتی هرچند اندک به فراموشی بسپارند. با آنکه همه خوردنها لذتبخش نمی باشد ولی چاره چیست؟ طبق عادت خریت شروع به نشخوار میکنند.

مسئله اینجاست که تنها علف خوردن ما خران نباید مانع از آگاهی به مسائل اطرافمان گردد و بدون کنکاش در موضوعات مهم زندگی فقط ظاهر قضیه را ببینیم. باید هر علفی را نخورد، و هر جویی را نباید پذیرفت. ما نیاز به تجزیه و تحلیل مسائل پیرامون خود داریم تا بتوانیم حق خریتمان را حقظ کنیم و نباید هر کسی که از راه میرسد و هر باری بر گرده ما میبندد بپذیریم و آنرا بدون فکر انجام دهیم. با در نظر گرفتن این موضوع مهم که زندگی فقط خوردن و خوابیدن و بار دیگران را کشیدن نیست و مسائل مهمتری داریم که به سرنوشت جامعه خران مربوط است. از جمله:

حق داشتن چراگاه های خصوصی و حق آزاد چریدن در آنها و داشتن آزادی عمل و اندیشیدن آزاد و حق انتخاب امورات مربوط به زندگی فردی و طبیعتاً جامعه.

باید پذیرفت هستند افراد متمول و قدرتمندی که راضی نیستند ما جامعه خران از حق انحصاری خریت خود  و زندگی آزاد و طبیعی به طور کامل برخوردار باشیم. و بتوانیم مشکلات و موانع موجود را با عقل جمعی و درایت از سر راه برداریم.

تا کی ما جامعه خران باید مثل زمان بربریت بیگاری کشیده  و به روزی بخور نمیری قناعت کنیم؟ 

آیا وقت آن نرسیده است که کلیه افراد انجمن خران متحد شده و با اتحاد خود بتوانیم پایه های انتخابهای آزاد را در تمامی امور زندگی بنا کرده و با تکیه بر آن مهمترین اصلاحات را در جهت بهتر زیستن و برقراری حق و عدالت ایجاد کنیم.

توجه! توجه!

قیمت انواع کاه و جو چه وارداتی چه صادراتی و چه وطنی بشدت افزایش یافت و به دنبال آن در بازار کاه فروشان خرها از سر و کول هم بالا رفته و گاهی هم به جفتک اندازی ها. عرعرهای بی تأثیر انجامید... از آنطرف فروشندگان به علت عدم ثبات بازار ارز شروع به احتکار کاه و جو نمودند که در زمان آزاد سازی یارانۀ کاه و جو به قیمت چندین برابر به خران گرسنه بفروشند.

با توجه به اینکه برابر بخشنامه اتحادیه خران فروشندگان مجاز به افزایش 25% قیمت علوفه و کاه و جو بودند ولی خودسرانه قیمت ها را تا 40% بالا بردند.

و از این اوضاع خر تو خر ناله تمام خران مصرف کننده به گوش فلک رسیده اما کسی جوابگوی این همه عرعرهای معترضانه نیست.

و از طرفی رئیس کل اتحادیه های خران هر گونه افزایش قیمت را شدیداً تکذیب کرده است.

از این پس خران باید میزان کار را به سه برابر و میزان مصرف را به یک سوم کاهش دهند.


 

در سرزمینی که خران مظلوم و بی صاحب فراوانند و از طلوع آفتاب تا غروب دنبال یک مشت علوفه  برای سیر کردن شکم ویلانند، و به سختی به آرزوی قلبی (علوفۀ سبز)  میرسند، و تازه بعد از بدست آوردن برای خوردنش تردید دارند چون باید پاسخگوی مدعیان علفزارهای بیشمار ایران زمین باشند. برای اینکه خوردن علف سبز جرم سنگینی دارد و بهترین بهانۀ از ما بهتران رنگ علف است که میگویند رودل میآورد. چه میشود کرد؟

لذا چاره ای نیست جز اینکه بدنبال کاه و جو بود که رنگش هیچ ربطی به سبزهای عالم ندارد و اما این دسته از خوراکیها هم برای از ما خرا ن دریغ شده چرا که به بهانه برداشتن یارانه احتکار میشود، البته قرار است نقداً پرداخت شود... بزک نمیر بهار میاد! 

به هر حال مانده ایم در گل، و این مَثَلی بسیار واضح و مصداق حال و روز ما خران نجیب این سرزمین سرسبز است...

البته لازم به ذکر است که به قول و وعدۀ غاصبان مراتع فراوان باید دل خوش کرد و گویا چاره ای دیگری نیست که بگذاریم جلوی چشممان علوفه های سبز و شیرین ما را غارت کنند و به خران سرمست و وحشی دیگر سرزمینهای گرسنه بدهند آنهم به بهای گرسنه ماندن ما!...